Antene su čulni organi pčele. One su izdužene, parne, člankovite, cilindrične forme sa zglobnim ispupčenjem kojim se spajaju sa čeonim delom glave.

Posredstvom 4 mišića antene mogu da se usmeravaju u svim pravcima. One su sastavljene od po 12 članaka, kod pčela radilica i od po 13 kod matica i trutova.

Razlikuju se: osnovni članak (scapus), kolenasti članak (pedicellum) i bič (flagellum). Bič sačinjavaju 10 člančića u radilica i matice, a li u trutova.

Svi članci antena su maljavi, a počev od trećeg svaki ima na sebi veliki broj čulnih ćelija, tzv. parnih pločica, pomoću kojih pčele primaju mirisne nadražaje.

Antenama pčele primaju isto tako vibracije prilikom dodira s predmetima u košnici i van nje. Na taj način antene predstavljaju važan organ za orijentaciju i život pčela. Kad im se antene bilo kako ozlede ili otkinu, pčele ne mogu duže da opstanu.

Antimikrobno delovanje meda je sposobnost meda da ubija neke mikroorganizme (baktericidnost) ili da zaustavi njihov razvoj (bakteriostatičnost).

Ova svojstva meda bila su poznata nekim narodima još u drevna vremena.

Stari Grci i Rimljani koristili su med za dugotrajno čuvanje mesa u svežem stanju.

Med je jedan od najtrajnijih prehrambenih proizvoda. U povoljnim uslovima med može veoma dugo da se očuva i da se ne uplesnivi niti uskisne.

Prilikom otkopavanja egipatskih piramida i ostataka starog Vavilona u grobnicama su nađeni sudovi s medom koji je bio dosta dobrog kvaliteta iako je on star više hiljada godina.

Apimondija je naziv Međunarodne pčelarske organizacije.

Osnovana je 1949 godine na predlog pčelarskih saveza Švajcarske, Francuske i Engleske,a potvrđena 1954.

Osnovni cilj ove organizacije je da stvara veze među pčelarima i da potpomaže brzo širenje tehničkih i naučnih dostignuća u oblasti pčelarstva u svim zemljama sveta.

U nju su učlanjeni pčelarski savezi pojedinih zemalja i druge organizacije čija je delatnost u tesnoj vezi s pčelarstvom.

Naziv za organizaciju osnovanu 1899. godine u Sofiji, kao Savez slovenskih nacionalnih pčelarskih organizacija.

Kasnije su u članstvo Apislavie pristupile i pojedine Podunavske zemlje, pa su sada u njenom sastavu Rusija, Poljska, Rumunija, Srbija, Mađarska, Češka, Slovačka, Bugarska, Turska, Grčka, Makedonija.

Ciljevi Apislavie su razmena iskustava radi unapređenja pčelarstva i saradnje među nacionalnim pčelarskim savezima i samim pčelarima.

Aster (Aster L.) su zeljaste, višegodišnje i prema hladnoći otporne vrste biljaka koje se međusobno dosta razlikuju.

Rod Aster obuhvata oko 400 vrsta.

Cvetovi su im skupljeni u glavičaste cvasti, a prema vremenu cvetanja dele se na rane i jesenje.

Sve njih pčele rado posećuju i skupljaju polen i nektar.

One su veoma dobra paša na kraju leta i s jeseni.

Imaju jako razgranata stabla koja dostižu visinu do 1,5 m, veoma obilno cvetaju u toku avgusta, septembra i oktobra.

Azotne materije u među potiču od nektara i polena, kao i od pljuvačnog sekreta pčela.

To su belančevine (proteini) i amini.

U nektarskom među ima 4 puta više aminskih materija nego belančevinastih.

Med iz starog saća, ili iz saća s polenom, ima veću količinu belančevinastih materija.

Uopšte uzevši, med sadrži minimalne količine belančevinastih materija i one ne utiču na njegova hranljiva i lekovita svojstva.

Afrička medonosna pčela veoma je rasprostranjena u Africi.

Od nje se pored meda dobijaju najveće količine voska za tržište.

Nešto je manja od evropskih pčela i veoma je sklona da se brani žaokom.

Afrička pčela je dobila publicitet nakon unošenja u Brazil, odakle se širila ogromnom brzinom, potiskujući evropske pčele.

Odlikuje se velikom produktivnošću, vitalnošću, ali i velikom agresivnošću.

pretežno se hrani pčelinjim voskom.

Pored toga, hrani se i insektima, paucima, larvama insekata, biljem i voćem.

Premda ima veoma debelu kožu, koja je štiti od pčelinjih uboda, ona nije imuna na pčelinji otrov.