Dadan S. — američki pčelar francuskog porekla, poznat u istoriji pčelarstva po konstrukciji košnice koja se otvara odozgo, kao i Langstrotova.

Kasnije je tu košnicu je nešto modifikovao švajcarski pčelar Blat, pa je kao takva prihvaćena od evropskih pčelara pod imenom Dadan-Blatova košnica.

Kod nas je Tihomir Jevtić prihvatio tu košnicu i preporučio našim pčelarima u nešto izmenjenom obliku sa 12 okvira u plodištu i 12 poluokvira u polumedištu.

On je ovoj košnici dodao zbeg za selidbu pčela, poklopac u zbegu iz delova i hranilicu u njemu.

Takav tip košnice je danas poznat kao DB-12.

Radi sakupljanja nektara i cvetnog praha pčele lete na različita rastojanja od svog gnezda, zavisno od udaljenosti paše, količine i kvaliteta nektara koji luče medonosne biljke, lokalnih terenskih karakteristika i mogućnosti orijentacije.

Obično, radi medobranja pčele lete na manja rastojanja, ali je zapaženo da, u nedostatku paše u blizini, one lete na velike udaljenosti, ponekad čak na 7, 9 i više kilometara od košnice.

U ravnicama, gde nedostaju znaci i predmeti za orijentaciju (drveće, žbunje, putevi,reke, šumarci i dr.), one obično lete na manju udaljenost nego upredelima s više uočljivih orijentira i s dobrom pašom.

Koristan radijus pčelinjeg leta je 1,5—2 km, te zbog toga pčelinjak ne treba postavljati na veću udaljenost od paše.

U protivnom, pčele nepotrebno gube vreme i snagu, troše mnogo hrane, brzo se istroše i uginu od prevelikog napora.

Dimilica je naprava koja se koristi za umirenje pčela dimom.

Sastoji se od metalnog cilindra s dvostrukim dnom i konusnim poklopcem s otvorom na vrhu, kroz koji izlazi dim, i malog meha, kojim se raspaljuje materijal u cilindru.

Vazdušna struja iz meha, prolazeći kroz cilindar, izlazi kroz otvor dimilice kao dim.

Za stvaranje dima upotrebljavaju se različiti materijali, koji moraju biti suvi i da sagorevaju sporo i bez plamena.

U praksi se najviše koristi trud - pečurka koja raste na drvetu.

Trud daje prijatniji miris za rad dovoljno jak da smiri pčele a mnogo manje ljut od drugih vrsta gorivnih materijala.

Ideja o smirivanju pčela pomoću dima potiče iz starog Egipta

Pčele dišu pomoću naročitog disajnog sistema sastavljenog od velikog broja cevčica — traheja, koje prožimaju celo telo i dopiru do tkiva i ćelija.

Na taj način ćelije se snabdevaju kiseonikom neposredno iz vazduha.

Disajni sistem započinje disajnim otvorima, tzv. stigmama, koje su razmeštene bočno na telesnim člancima i ima ih 10 pari — 3 para na grudima i 7 pari na trbuhu.

Na disajnim otvorima nalaze se zalisci koji mogu da se zatvaraju pomoću mišića.

Od svakog disajnog otvora započinje trahejno stablo, koje se grana u sve uže trahejne cevčice i trahejne kapilare (traheole).

Mestimično na trahejama postoje proširenja u obliku vazdušnih mehura.

Traheje se sastoje od dva sloja — spoljašnjeg i unutrašnjeg.

Unutrašnji je od hitina i ima na svojoj površini spiralna zadebljanja, koja daju čvrstinu trubicama i ne dozvoljavaju da se one zatvore.

Trahealnih mehura ima mnogo i razmešteni su u glavi, grudima i, naročito, u trbuhu.

Oni olakšavaju pčelama letenje, umanjujući njihovu težinu, a istovremeno predstavljaju rezervoare za zalihe vazduha koji je pčelama nužan zbog pojačane razmene materija za vreme letenja.

Dulitl — američki pčelar pronalazač pravljenja veštačkih matičnjaka i proizvodnje matica presađivanjem mladih larvi u njih uz obezmatičenje društva koje treba da gaji nove matice.

Ovo otkriće u savremenom pčelarstvu poslužilo je kao osnova za proizvodnju veće količine mleča.

Njegov način proizvodnje matica prihvaćen je danas u pčelarskoj praksi celog sveta, pa i kod nas, i u vezi s tim postoje kalupi za izradu veštačkih osnova za matičnjake.

Postupak u pčelarstvu, koji se primenjuje prvenstveno za sprečavanje pojave rojevog nagona, odnosno simuliranje rojenja u samoj košnici.

Naziv je dobio po Francuzu Demareu (Demarš), koji je, oko 1884. godine, prvi počeo da ga primenjuje.

Može da se primeni u košnicama koje imaju tela iste visine.

Sastoji se u sledećem: u plodištu se ostavlja matica sa jednim do dva rama mladog legla, a u gornje telo se premeste svi ostali ramovi sa leglom i medom.

Oba tela se dopune ramovima sa praznim saćem ili satnim osnovama.

Između plodišta i gornjeg tela postavlja se matična rešetka.

Pčelinje saće u kome nije odgajano leglo.

Može da bude izgrađeno na dodatim satnim osnovama ili kao zaperak, odnosno ram građevnjak

Najčistiji pčelinji vosak.

Dobija se pretapanjem devičanskog saća, pogotovo zaperaka, odnosno ramova građevnjaka.